پيش ديابت (prediabetes) چيست
پيش ديابت، حالتي است كه در آن بدن نسبت به اثر انسولين مقاومت پيدا كرده و در نتيجه عملكرد طبيعي انسولين كه انتقال قندخون به داخل سلول‌هاست به خوبي صورت نمي‌گيرد. اين مسئله منجر به افزايش سطح قندخون بالاتر از حد نرمال مي‌گردد. بالا بودن قندخون در طول زمان مي‌تواند فرد را در معرض خطر بيماري هاي قلبي و سكته مغزي قرار داده و در نهايت فرد مبتلا به ديابت نوع 2 شود.
چه كساني در معرض خطر ابتلا به پيش ديابت هستند
برطبق گزارش مركز كنترل و پيشگيري از بيماري‌ها، حدود 41 ميليون نفر آمريكايي مبتلا به پيش ديابت هستند كه متأسفانه با شيوع روزافزون چاقي و بي‌تحركي در جامعه، تعداد كودكان و نوجوانان مبتلا به پيش ديابت نيز رو به افزايش مي‌باشد.
عوامل خطرسازي كه احتمال ابتلا به پيش ديابت را بيشتر مي‌كند عبارتند از:
• چاقي و اضافه وزن
• ورزش نكردن
• تاريخچه خانوادگي ابتلا به ديابت نوع 2
• سن 45 سال و بيشتر (در حال حاضر كودكان و نوجوانان نيز در معرض خطر هستند)
• نژاد (در بعضي نژادها مانند آفريقايي آمريكايي‌ها ميزان بروز ديابت بيشتر است)
• ديابت بارداري (يا تولد نوزاد با وزن بيش از 4 كيلوگرم)
چگونه متوجه شويم كه مبتلا به پيش ديابت هستيم
اين حالت هيچ‌گونه علامت قابل مشاهده‌اي ايجاد نمي‌كند. 2 آزمون براي تشخيص پيش ديابت به‌طور معمول انجام مي‌گيرد:
• تست قندخون ناشتا (FBS)
• تست تحمل گلوكز خوراكي (اگر قندخون بعد از دو ساعت بين 140 تا 199 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر باشد اختلال تحمل گلوكز وجود خواهد داشت)
در حالت نرمال
قندخون ناشتا: 70 تا 99 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر
تست تحمل گلوكز خوراكي: زير 140 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر
ابتلا به پيش ديابت
قندخون ناشتا: 125 – 100 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر
تست تحمل گلوكز خوراكي: 199 – 140 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر
ابتلا به ديابت
قندخون ناشتا: 126 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر و بيشتر
تست تحمل گلوكز خوراكي: بيشتر از 200 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر
چرا پيش‌ديابت بايد جدي گرفته شود
سالانه از هر 10 نفر مبتلا به پيش ديابت، يك نفر به ديابت نوع 2 مبتلا مي‌شود، كه در صورت عدم درمان مي‌تواند به عوارض خطرناك ديابت گرفتار شود. حتي افزايش خفيف در سطح قند خون نيز فرد را در معرض خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي عروقي قرار مي‌دهد.
چگونه مي‌توان پيش‌ديابت را درمان كرد
حتي اگر سابقه خانوادگي ديابت نوع 2 در خانواده وجود داشته باشد باز هم مي‌توان از وقوع پيش‌ديابت و يا تبديل آن به ديابت نوع 2، پيشگيري كرد. در اكثر موارد با اصلاح سبك زندگي شامل رعايت رژيم غذايي كم‌چربي و مصرف كافي ميوه‌ها و سبزيجات و غلات كامل، ورزش منظم (5 بار در هفته هر بار 30 دقيقه)، كنترل وزن (كاهش حداقل 5 تا 10 درصد وزن بدن) مي‌توان از وقوع ديابت نوع 2 در اين افراد پيشگيري كرد.
اگر چه اصلاح سبك زندگي نخستين گزينه انتخابي در درمان اين بيماران مي‌باشد ليكن استفاده از داروها هم مي‌تواند در تركيب با رژيم غذايي و ورزش موثر واقع شود. داروهايي مانند مت‌فورمين، رزيگليتازون، پيوگليتازون و آكاربوز معمولاً در اين مواقع استفاده مي‌شوند.
به‌خاطر داشته باشيد اگر شما اضافه وزن داريد يا 45 ساله و بزرگتر هستيد بايد هر چه زودتر آزمايشات لازم جهت بررسي وجود پيش ديابت را انجام دهيد و اگر مبتلا به پيش‌ديابت هستيد بايد سالانه از نظر وقوع ديابت آزمايشات لازم را انجام دهيد. در هر صورت ابتلا به پيش‌ديابت لزوماً به معناي وقوع قطعي ديابت نيست و داشتن سبك زندگي سالم نقش بسزايي در پيشگيري از ديابت دارد.
